Grand Canyon Helikoptervlucht – Mijn ervaring. Natuurlijk kunt u in een bus zitten voor het grootste gedeelte van de dag als u de Grand Canyon wilt bezoeken. U hoort een schreeuwend kind een paar rijen voor u, u ademt de zoete geur van rioolwater in elke keer als de toilet deur open zwaait. En waarom ook niet? Het is goedkoper, een stuk minder eng voor sommigen en u hoeft uw comfort zone niet te verlaten.

Of zou u besluiten om als ​​rockster in de eigen vakantie herinneringen van een ​​helikoptervlucht meenemen? Klopt, het is wat duurder, maar de “reis van uw leven” is elke cent waard. Er zijn veel manieren om op de vakantie kosten te besparen, maar dit is niet de plek om te beknibbelen.
Vooraf had ik een vlucht online geboekt via Helikoptervlucht Grand Canyon.

Dit is wat er gebeurde toen ik op de helicopter tour met Papillon Grand Canyon Helicopters vloog:

We ontmoetten onze grappige en zelfverzekerde piloot Ben in de buurt van de helikopter. Na de briefing werden we door Ben veilig in onze zitplaats van de grond getild door de helikopter. De helikopter zweefde en zwaaide eventjes rustig heen en weer.

“Iedereen in orde?” vroeg Ben via de radio van onze hoofdtelefoons. We mompelde of knikte allemaal instemmend en de helikopter schoot naar voren. Fantastisch zo’n Grand Canyon Helikoptervlucht dacht ik.

We vlogen boven de indrukwekkende Las Vegas Strip, nog steeds was er opwinding voor sommigen en ongeloof voor anderen (vooral voor mij). De Papillon helikopters zagen eruit als een kudde ganzen aan de horizon, vliegend in een rechte lijn naar de Grand Canyon. Vegas zag er uit als een gedeelte van het Monopoly-bord met huizen en hotels gestapeld. Eenmaal buiten de stad, maneuvreerde we over de toppen van oude vulkanen van de Valley of Fire. De bergen zagen eruit alsof ze borrelde recht uit de grond, helder en rijk in de dorre woestijn.

Het was geweldig om te zien dat er was nog zoveel ongerepte land is in Nevada. Er waren geen paden, geen wegen en geen huizen; we zouden nooit in staat zijn geweest om deze plaatsen te zien zonder de helikopter.

Iedereen was betoverd door de levendige blauwe kleur van Lake Mead onder ons. Ik draaide mijn persoonlijke airconditioning fan recht op mijn gezicht om even heerlijk te genieten van de ervaring.

Onze opwinding steeg toen we aan de rand van de Grand Canyon West Rim kwamen. Netjes begon onze piloot Ben aan de afdaling naar de canyon vloer. De canyon is diep en rijkt zo ver als het oog kan zien. Papillon zegt dat ze verder en dieper kunnen dan een andere organisatie, en het is waar de Grand Canyon is ongeveer een mijl diep.

Wij (en met wij bedoel ik Dan) manoeuvreert de helikopter op een onmogelijk klein stukje aarde die werd ingeklemd in de canyon muur. Toen we uitstapten, waren we bijna helemaal alleen. Er waren andere helikopters veel verder in de canyon, maar ze waren nog niet eens binnen gehoorsafstand. In feite is het enige wat we konden horen behalve de wieken, Russell de Raaf (serieus, de piloten noemde hem), die in de canyon leeft. Hij kwam blijkbaar voor de champagne en de etenswaren, maar er was geen manier waarop deze te delen waren – ik had mijn glas en eten eerlijk verdiend.
Verrassend, er is veel van het leven verscholen in de canyon. Dieren, bloemen en een aantal gnarly cactussen die bijna net zo groot zijn als een huis.

Het is onwerkelijk om daar te zitten en staren op de binnenmuren van de Grand Canyon. Dit is echt wat onderscheiden is aan de ervaring afgezien van de anderen. Je ziet de uitgestrektheid van de canyons. Het gebrek aan toeristen in een van de meest bekende en drukst bezochte attracties van de wereld is verbazingwekkend. Je kunt eigenlijk genieten van Moeder Natuur, zonder de grote aantallen mensen, allemaal vechtend om dezelfde foto.

Dan riep dat de tijd aangebroken was om terug te keren naar de bewoonde wereld. Maar niet voordat we een tussenlanding maakte op het beschermde Hualapai Indian land om te tanken.
Het vliegen in de warmte bij een zonsondergang is ook een ervaring die je nooit zal vergeten. Op de terugweg, vlogen we over punten als de Hoover Dam, de warmwaterbronnen en een berg.

We bereikten de Las Vegas Strip bij zonsondergang en kwamen zo dicht bij de top van de Stratosphere, dat ik de drang kreeg om te zwaaien naar de mensen die op het observatiedek stonden. De lichten waren helder, levendiger en volledig onwerkelijk. Er was een groot contrast tussen het verschroeide woestijnland en de glitter en glamour op de Strip.

Het was een van de beste ervaringen in mijn leven: een Grand Canyon Helikoptervlucht! Ik heb het gevoel dat, tenzij je een eigen helikopter bezit, je dit op op dezelfde manier zult beleven als ik.